مقایسه پانسمان با پوشش پلاستیک (پلی اتیلن)، گاز وازلین و ملولین در میزان بهبودی محل دهنده پیوند پوست در رت

زمینه: پانسمان های مختلفی برای زخم ها استفاده می شود. یک مورد از این زخم ها، زخم محل دهنده پیوند پوست است. پانسمان های مختلفی برای تسریع ترمیم و بهبود نتایج دراز مدت زخم محل دهنده پیوند پوست معرفی شده است. هدف این مطالعه به کارگیری روش های پانسمان سنتی (گاز وازلین)، مدرن (ملولین) و پلی اتیلن جهت مقایسه آن ها از نظر میزان ترمیم زخم و هزینه مصرفی طی درمان بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه ای حیوانی، سه نوع پانسمان مختلف پلی اتیلن، گاز وازلین و ملولین برای پانسمان محل دهنده پیوند پوست استفاده شدند. 30 رت به سه گروه ده تایی تقسیم و در همه آن ها یک قسمت از ناحیه پشت با درماتوم، پوست با ضخامت ناقص به ابعاد تقریبی 5×5 سانتی متر برداشته شد. ابعاد زخم با نرم افزار image j اندازه گیری شد. در هر گروه از یکی از روش های نام برده برای پانسمان استفاده شد. در روزهای سوم، ششم، نهم، و دوازدهم با عکسبرداری دیجیتال و اندازه گیری زخم با همان برنامه نرم افزاری، سرعت ترمیم زخم تعیین شد. نتایج در سه گروه باهم مقایسه گردید. یافته ها: متوسط سطح زخم در گروه پانسمان شده با گاز وازلین، در پایان روز دوازدهم برابر 44/0±72/0 سانتی متر مربع می باشد و این میزان در گروه پانسمان شده با پلی اتیلن برابر با 75/0±68/0 سانتی متر مربع و در گروه پانسمان شده با ملولین برابر با 17/0±14/0 سانتی متر مربع می باشد. بنا بر یافته ها، سطح زخم در روز سوم در پانسمان وازلین کمتر از سایر پانسمان ها بود. در روز ششم و نهم کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. در روز 12 نیز کمترین سطح زخم مربوط به پانسمان ملولین بود. اما تنها اختلاف معنادار بین پانسمان ملولین و پانسمان وازلین مشاهده شد (04/0>p). نتیجه گیری: پانسمان های پلی اتیلن با توجه به هزینه بسیار کم و سرعت ترمیم مناسب، به عنوان پانسمانی مناسب توصیه می‎شوند.